Golfgeluk magazine, voorjaar 2023

66 GOLFGELUK MAGAZINE “Eigenlijk was golf voor mij een soort van natuurlijke ontwikkeling, waarmee ik in 1993 begon. Mijn ouders verhuisden vanuit Zeeland naar de nieuwe polder. In Emmeloord zat ik op voetbal. Op de middelbare school speelde ik hockey en was ik actief met volleybal. Ik ben dus een balsporter.” KEUZE MAKEN “Eenmaal in Zwolle werd ik lid bij de tennisvereniging en uiteindelijk werd het golf. “Ik was denk ik halverwege de veertig. Ik werkte bij Benthem Gratama advocaten en een collega golfde in Hattem. Hij zei van ‘is dat niet wat voor jou?’ Zo is het begonnen, ik vond het meteen leuk en heb direct mijn GVB gehaald. Ik heb nog een jaartje aan tennis én aan golf gedaan, maar dat werd wat te veel. Ik moest een keuze maken”, aldus René. “Ik weet nog dat ik bij vier sportclubs kantinediensten draaide. Bij de hockey waar mijn dochter speelde, bij mijn zoon bij Berkum, bij de tennis bij De Pelikaan en hier bij de golfclub. Ik koos uiteindelijk voor golf, want daar gaat nu eenmaal veel tijd inzitten. Toen ik nog werkte, stond ik misschien in een heel jaar nog geen tien keer op de baan. Eenmaal met pensioen ben ik het veel vaker gaan doen, twee keer per week is voor mij wel een must. Een natuurtalent ben ik niet en ga ik ook niet meer worden. De uitdaging is om het iedere slag beter te doen.” “Ik merk wel hoe vaker en langer ik golf, hoe stabieler ik word”, weet René. “Wel is het van prestatief naar recreatief gegaan. Daarnaast golf ik om ook te bewegen en in conditie te blijven. Fietsen mag ik graag doen, maar ik heb een hekel om langs de weg te lopen en je zult mij ook niet op de apparaten zien in de sportschool.” Maar hij is dus wel trouw te vinden bij De Golfclub Zwolle. Tweemaal per week, op de maandag- en vrijdagochtend. Zeker het groepje mannen op de vroege maandag, geniet een grote mate van bekendheid. René verhaalt graag over het Monday Monday clubje. “We waren eerst met zijn vieren en wilden wel wat groeien, maar ook niet te groot te worden. Nu zijn we met z’n negenen. Iedere maandagochtend spelen we in drie flights van drie, negen holes. Daarna drinken we wat en rond twaalf uur zijn we weer thuis.” “Het mooie van dit concept is dat je niet hoeft af te spreken. Niet iedereen kan altijd, soms zijn we er allemaal. We houden de score bij en als we spelen willen we winnen. Dat wel, alleen ben ik in de loop van de jaren wel iets minder fanatiek geworden. Het is vooral leuk en gezellig. MONDAY MONDAY ”Jaarlijks speelt The Monday Monday Club, de clubkampioenschappen. “Dat doen we iedere keer op een andere locatie. Eenmaal heb ik gewonnen. In ons groepje zijn er betere golfers, maar dankzij het handicapsysteem won ik. Eigenlijk voelde dat niet goed, want ik vind dat de beste moet winnen. En verder hebben we onze jaarvergadering. Dan presenteren we de jaarcijfers: inkomsten nul, uitgaven nul. Activa nul, passiva nul. Nieuwe leden geen, sterfgevallen geen en dan kunnen we weer een jaar door.” Niet minder leuk en zeker niet minder gezellig is de vrijdagmorgen. Ook nu weer met een vast groepje mensen negen holes. “De meeste golfers kende ik al, maar een aantal heb ik ook leren kennen hier op de golfclub. Door corona zijn er honderden nieuwe leden bijgekomen. En het is gelukt om ze ook vast te houden. Dat heeft het bestuur knap gedaan, want bij andere golfverenigingen zag je daarna toch weer een afname. Waarom dat hier wel gelukt is? Volgens mij komt dat door de aandacht en betrokkenheid als het gaat om nieuwe leden.” GOLFHOTEL Dat laatste is zeker van toepassing op René, want hij doet meer dan op de baan zijn. “Wat de Golfclub in het verleden goed gedaan heeft, is de keuze om een aparte stichting – de BV – en een vereniging op te richten. Die constructie leverde ook nog eens btw-voordeel op en op deze manier is een zakelijke, professionele aansturing mogelijk.” ”Verder ligt er een beleidsplan met concrete plannen over de uitbreiding en upgrade van de baan, waar ook geld voor is gereserveerd. Een moeilijker baan hoeft voor mij niet, maar dat je naar 27 holes toe moet, is wel iets dat hoort in een stad als Zwolle. Ook de 4 holes par 3 is wat aan de kleine kant. En dromen mag toch? Ik zou het heel mooi vinden als hier ooit een golfhotel zou komen.” René komt al snel weer terzake. “Ik vind dat de Golfclub Zwolle de laatste jaren steeds professioneler en bedrijfsmatiger is geworden. Dat is een heel goede ontwikkeling. Zowel de vereniging als de stichting hebben een eigen bestuur. In het stichtingsbestuur zit een vertegenwoordiger van de vereniging, van de horeca, wat ook weer een aparte BV is en ik als onafhankelijk iemand. Het is niet zo dat ik deze taak ambieerde, maar als ik ergens vrijwilliger ben, dan wil ik wel wat doen. En word ik gevraagd, dan loop ik er niet voor weg.” “Ik merk echt dat er binnen de Golfclub Zwolle sprake is van nieuw elan”, sluit René af. “Bovendien werken we allemaal aan één gezamenlijk doel: een gezonde, gezellige vereniging met een mooie golfbaan en een goede horecavoorziening waar je graag naar toe gaat. Dat maakt het toch allemaal heel leuk toch?” HIJ GOLFDE EEN JAARTJE OP SOESLO, KREEG LES VAN KIERAN QUARTERMAINE EN IS STEEVAST TWEE KEER PER WEEK TE VINDEN OP DE GOLFBAAN. RENÉ BUYSROGGE (73) IS EEN BETROKKEN EN GEWAARDEERD LID VAN GOLFCLUB ZWOLLE. “HET MOOIE VAN GOLF? JE VERGEET ALTIJD DE SLECHTE BAL ALS JE DAARNA METEEN EEN GOEDE SLAAT.” “IK BEN DE LAATSTE JAREN IETS MINDER FANATIEK GEWORDEN” INTERVIEW René Buysrogge geniet nog steeds op en naast de golfbaan

RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=